Aart van Zoest

Wat weet ik van De Génestet? Dat hij een negentiende-eeuwse dichter was. Dat hij een spoortje in mijn geheugen heeft achtergelaten. Vooral nu ik het 'Vergeetboek' van Douwe Draaisma heb gelezen (met geestdrift en bewondering) doet een kleine onbeduidende herinnering me beseffen wat een wonderbaarlijk geestes-instrument het geheugen is.

Hoe moet een dichter er uit zien?
Vandaag de dag het liefst zoals Jules Deelder. Zwart, een tikje getailleerd. Vooral geen spijkerbroek, wat mij betreft, ik walg van spijkerbroeken. Maar wanneer ik me losdenk van 'vandaag de dag', dan kom ik toch bij Emile Verhaeren (1855-1926) terecht. Vlaming. Schrijvend in het Frans, zoals de betere Vlaamse standen het in vroeger dagen lang hebben gedaan.

Een van de allergrootste dichters ooit is François Villon, van wie we weten dat hij geboren is in Pontoise, even buiten Parijs. In het jaar dat Jeanne d'Arc door de Engelsen in Rouen op de brandstapel werd gezet. Dat was in 1431. Waar en wanneer Villon gestorven is, daar zijn historici nog niet achter. Hij is in de nacht van de geschiedenis verdwenen. Maar Bertolt Brecht heeft de herinnering aan hem tot leven gebracht in zijn Dreigroschenoper.

In het Centre de documentation juive contemporaine, in Parijs, bezocht ik, op 8 november 2010, de tentoonstelling die gewijd is aan Irène Némirovsky, een van de meest beminnenswaardige Franstalige schrijfsters van de twintigste eeuw. Zo'n bezoek is een aanval op je zielerust.

Mijn buurvrouw Els Kocken, die werk doet voor internationale hulporganisaties, verbleef onlangs in Pakistan, en toen ze terugkeerde - levend en wel tot mijn opluchting - bracht ze een boek voor mij mee: de Selected Short Stories by Premchand.

Het is vandaag 6 november 2010. Harry Mulisch wordt ten grave gedragen. Eerst vindt een herdenkingsbijeenkomst plaats in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Die bevindt zich om de hoek van Harry's woning, naast het Casino. Aanwezig zijn prominenten. De bijeenkomst is besloten, maar wordt wel door de televisie uitgezonden.

Op de tentoonstelling over Schuld en Boete in het Musée d'Orsay was natuurlijk ook aandacht voor de moord die Kain heeft gepleegd op zijn broer Abel. Er bestaan schilderijen die van dat Bijbelse gebeuren een angsaanjagend beeld tonen. Daarbij een citaat van Baudelaire

Alle Lust will Ewigkeit.

Nietzsche heeft het zo gezegd. In een gedicht dat te vinden is in zijn ‘Also sprach Zarathustra’. Gustav Mahler laat die tekst zingen in zijn Derde Symfonie.

Petrarca ontbreekt uiteraard niet in de liefdes-anthologie van Wigman en Schouten. Dat zou ondenkbaar zijn. Om zijn Laura te bezingen heeft Petrarca de dichtvorm uitgevonden die na hem onder de meest getalenteerde poëten ter wereld aanvaard is als de opperste smeltvorm voor de uitdrukking van liefdesgevoelens.

Heb ik de bundel liefdespoëzie van Menno Wigman en Rob Schouten al te zeer geprezen, deze morgen van de 25e april 2010? Welnee. Voor wie na lezing van het geciteerde Hooglied-fragment mocht twijfelen, geef ik hierna het tweede gedicht dat de bloemlezers hebben uitverkoren om in hun selectie te worden opgenomen. Het is van Sapfo.