Aart van Zoest

De mooiste nationale vlag heeft Canada. En hun volkslied is ook mooi. Het begint met de woorden 'O Canada'. Dan weet je meteen waar het over gaat. En spoedig komen de woorden glorious and free. Ik weet dat heel zeker, want ik heb het vijftienjarige geleerd op mijn middelbare school. Het was in 1945 en we waren de Canadezen erg dankbaar; ze waren onze geprefereerde bevrijders, na vijf jaar bezetting.

Hoezeer wij ondertussen van God los zijn, is dezer dagen, in maart 2013, overduidelijk gebleken. De burgemeester van het stadje Haren, in Groningen, heeft ontslag genomen. Een door hogerhand ingestelde commissie heeft namelijk uitgezocht bij wie de schuld heeft gelegen voor de rellen die aldaar hebben plaats gevonden, waarbij voor een miljoentje aan schade is aangericht. Nou, de schuld lag bij de burgemeester. Die heeft niet zien aankomen hoe het tuig zich gedragen zou.

Soms overkomt het een maker van en recensie dat zijn schrijfsel om een of andere reden niet wordt geplaatst in het tijdschrift dat hem het betreffende boek heeft toegezonden. Wat doet de recensent dan. Als hij zijn eigen internettijdschrift heeft, zoals ondergetekende, dan zet hij die zijn tekst daar neer. Dan kan hij het troostrijke idee krijgen dat hij die letters niet helemaal voor de kat z’n kont bijeen heeft gebracht. hier volgt een voorbeeld van zijn niet-geplaatste tekst.

Aart van Zoest over
Laurent Binet, Niets gaat zoals verwacht

De plofkip hebben we al. En ik heb het woord plofkoe ook al eens horen vallen. En gisteren zag ik het eerste duidelijke exemplaar van de plofmens. Hij zat met me in dezelfde tram en hij stapte één halte vóór mij uit. Ik had alle tijd om hem waar te nemen. Hij was zó dik dat hij maar net door de uitgang kon afdalen naar de buitenwereld.

's Avonds op de tv kreeg ik ook even zicht op plof-vastgoed. Er is ergens een enorm winkelcentrum waaraan een naam in het buitenlands is gegeven: The Wall. Het schijnt het langste gebouw van Nederland te zijn.

Dat ik een Hollander ben heb ik niet gekozen. Maar ik heb er ook niets tegen. Ik ben niet zo'n denker in groepen. Maar denken in groepen is wel erg verbreid en gebruikelijk onder de mensen. Het is ook wel begrijpelijk, want het maakt je omgang met de mensenwereld, erg gecompliceerd, een ietsepiets eenvoudiger.

Gisteren was het 6 januari 2013. Historici nemen aan dat Jeanne d'Arc geboren is op 6 januari 1412. Je zou kunnen zeggen dat het gisteren haar verjaardag was. Als we aannemen dat het klopt, dan is het meisje negentien jaar oud geworden. Op 30 mei 1431 is ze in Rouen op de brandstapel gezet, daartoe veroordeeld na een proces dat drie maanden duurde. Op grond van de argumenten dat ze het ouderlijk huis had verlaten, valselijk beweerde dat ze stemmen had gehoord die haar opriepen tot militaire actie, dat ze niet binnen de structuur van de kerk had gehandeld en dat ze mannenkleren had gedragen.

Vandaag in de krant: de Italiaanse rechter heeft bepaald dat Berlusconi aan zijn ex, Veronica Lario, na de scheiding een alimentatie moet betalen van drie miljoen euro per maand. Dit soort volk wordt door het volk langs excellente democratische wegen aan de macht gebracht. Is het niet wonderbaarlijk?

Ik kan wel even met het vrouwtje meeleven. Elke maand moeten bedenken 'hoe krijg ik het nou weer op?', het moet niet meevallen.

Ik kwam in contact met een jonge vrouw met de achternaam Donia. Bij de historisch geschoolden onder ons gaat dan een lichtje op. Dan is ze late familie van Grote Pier. Die heette immers voluit Pier Gerlofs Donia. Hij leefde exact ter weerzijde van de grens tussen de vijftiende en de zestiende eeuw, van 1480 tot 1520. Ruwe tijd. De Friezen last van Duitsers in Saksische dienst. Die verwoestten in 1515 Kimswerd, waar Pier boer was.

Zat ik vanmiddag in de tram, net als zo ongeveer elke dag, en trof ik het dat er onderweg in het Nederlands en in het Engels door een mechanische stem verteld werd wat er terzijde van de route te zien was. Een aardige geste voor de niet-Amsterdammers uit binnen- en buitenland.

En er was zowaar toch een mededeling waar ik iets van leren kon, hoewel ik door ruim tachtigjarige bewoning, met luttele interrupties elders, het bedenkelijke gevoel heb dat niemand mij iets over Amsterdam vertellen kan wat ik nog niet weet. Kapsones natuurlijk, want te leren is er altijd wel iets.

Ajax heeft gewonnen van PSV. Het doet me genoegen. Ooit heb ik als aspirantje in Ajax gespeeld (ik mag dat altijd graag even vermelden, uit opschepperigheid). Terwijl PSV dezer dagen door kenners toch als superieur wordt beschouwd. Ik kan dan ook wel een beetje meeleven met de trainer van PSV, over wie ik in de krant lees dat hij zich 'groen en geel heeft geërgerd' aan zijn spelers.

De ergernis betrof ook het gedrag van een van de spelers, over wie vermeld wordt dat deze 'moest invallen maar zijn oorbelletjes niet uitkreeg'.

Ik word daar dromerig van.